Mijn leven begon toen ik op de plavuizen van een Limburgs ziekenhuis kletterde. Ofja, ik weet niet veel van bevallingen maar iemand zal me wel opgevangen hebben. Niet veel later knipte mijn vader de navelstreng door. Vanaf dit moment was ik in zekere zin alleen op deze aardbol. Ik zat in ieder geval niet meer aan mijn moeder vast. Toch voelde ik mij niet alleen. In de eerste tien jaar van mijn leven waren mijn ouders de koningen van mijn rijk, die mij onvoorwaardelijk bescherming, geld en wijze raad gaven. In mijn tienerjaren was ik het niet meer eens met de wetten van dit rijk. Ik ging op kamers wonen, om zo een eigen rijk te stichten waar niemand mij de wet oplegde. Wel bleven mijn vader en moeder op de achtergrond aanwezig. Nog steeds gaven ze bescherming, geld en raad als ik daar behoefte aan had. Tot deze week. Ik ben inmiddels 25 jaar en ik ben net aan mijn eerste baan begonnen. Onlangs heb ik een huis gekocht en mijn ouders hebben deze week laten weten dat ze de geldkraan dichtdraaien. Nu ben ik echt alleen.
Het echte leven
Het echte leven is een stuk ingewikkelder dan het leven bij mijn ouders thuis of in mijn studentenkamer. In mijn studentenkamer betaalde ik 250 euro huur en dat was het. Geen addertjes onder het gras en geen verborgen kosten. Met een baantje in de kroeg en wat geld van mijn ouders kon ik alles moeiteloos betalen. Toen ik een huis wilde kopen, werd het leven een stuk ingewikkelder. Eerst moest ik weten hoeveel hypotheek ik kon krijgen. Gelukkig is er een handige tool waarmee je je Hypotheek berekenen kan. Ook kun je alvast je hypotheekrente vergelijken. Dan komt het lastigste deel, namelijk om met je hypotheek een huis te vinden. Je moet een aankoopmakelaar een hoop geld geven en, als het goed is en als je bereid bent om meer dan de vraagprijs te bieden, vind je uiteindelijk een huis. Ik vond de mijne in Wijk bij Duurstede.
Niet helemaal alleen
Eerst zat ik vast aan mijn moeder. Toen woonde ik bij mijn ouders. Later zat ik op kamers samen met zeven medestudenten. Nu zit ik in mijn eigen huis. De komende jaren hoop ik een meisje te vinden met wie ik definitief mijn eigen rijk kan stichten. Tot die tijd ben ik alleen. Althans, niet helemaal. Mijn ouders zijn nog steeds altijd beschikbaar voor raad en bescherming. En ik bevind me nu in een deel van mijn leven waarin ik deze onvoorwaardelijke liefde pas echt op waarde kan schatten!
